vzw De Vieze Mannen
KFC WINTERSLAG
Club
Koninklijke Football Club WINTERSLAG
Opgericht: 1917
Aansluiting bij de Belgische Voetbalbond: 1923
Verkreeg de titel van "Koninklijke": 1958
Stamnummer: 322 (overgedragen aan KRC Genk) in 1988
Clubkleuren: rood-zwart (reservekleuren wit-blauw)
Stadion: De Noordlaan
Stadioncapaciteit: 18 000
Bijnaam: De Vieze Mannen
Laatste wedstrijd: 30/04/1988 KFC Winterslag - KSC Lokeren 2-0
Geschiedenis
In de Genkse tuinwijk Winterslag werd rond 1915 al gevoetbald door FC Winterslag, een vereniging verbonden aan de mijn. Rond 1917 ontstond er een tweede ploeg, Slavia Winterslag. Dat Oost-Europese immigranten de basis vormden van deze club, mag duidelijk zijn.
Op 15 april 1923 sloot FC Winterslag zich aan bij de Belgische Voetbalbond met het stamnummer 322. Even later, op 9 januari 1924 sloot Slavia Winterslag zich eveneens aan, met het stamnummer 341. Beide clubs modderden maar wat aan en besloten in 1927 samen te werken in de al bestaande naam FC Winterslag. Het stamnummer 341 van Slavia Winterslag verdween op 6 oktober 1928.
De stichter van FC Winterslag was ene Jean De Noël, Brusselaar en professioneel verbonden aan de mijnsite in Genk Oost. In 1924 werd een eerste succesje behaald in de Tweede Afdeling van de provincie Limburg door op een mooie derde plaats te eindigen, na Cercle Tongeren en Hasselt VV.
Het seizoen 1942-1943 leverde één hoogtepunt op. FC Winterslag slaagde er in als enige ploeg kampioen FC Luik een nederlaag toe te dienen. In 1947 lukte het de rood-zwarten om de promotie naar de toenmalige Eerste Afdeling te bewerkstelligen. De voorsprong van 12 punten op eerste achtervolger Rupel SK spreekt boekdelen.
Maar na twee jaar zakte Winterslag opnieuw naar Bevordering. De Vieze Mannen kregen het predicaat “liftploeg” mee. Dat was niet verwonderlijk, want in tegenstelling tot de buren van Waterschei, Eisden, Beringen en Zolder werd Winterslag door ‘zijn’ mijndirectie stiefmoederlijk behandeld. Waar elders mooie stadions gebouwd werden, moest men aan de Noordlaan met enig kunst- en vliegwerk overeind blijven. Maar dat lukte!
Promoties en degradaties volgden in 1952 en 1954. In 1957 kreeg de club de titel van “Koninklijke” mee. Dat had al eerder moetengebeuren, maar destijds was Brussel heel veraf. Van uitstel kwam gelukkig geen afstel.
In 1960 vreesde men toch dat de club helemaal zou verzanden in Eerste Provinciale. Allerhande blessures verplichtten het selectiecomité tot het opstellen van niet minder dan 25 spelers in het eerste elftal. De degradatie kon niet vermeden worden, maar Eerste Provinciale was een ta laag platform voor de Genkse oudste voetbalvereniging, die meteen weer naar de nationale reeksen promoveerde en dit keer …. om er te blijven.
In 1964 nam Winterslag zijn plaats in Derde Nationale weer in. Een aantal jaren leek het er op dat de club zijn piek bereikt had, maar toen kwam …. Robert Waseige.
Het seizoen 1971-1972 was er één om nooit meer te vergeten. Twee uiterst spectaculaire testwedstrijden tegen gouwgenoot Patro Eisden, zouden de kampioen in Derde Nationale aanduiden.
En terwijl stadsgenoot Thor Waterschei naar Derde Nationale degradeerde, steeg KFC Winterslag voor het eerst in zijn geschiedenis naar Tweede Nationale.
Het stadion aan de Noordlaan beantwoordde niet aan de eisen van een club in de liga. Met enig naai- en knipwerk werd de accommodatie uitgebreid. Uit provinciale afdelingen werden enkele beloftevolle jongeren aangetrokken. En die deden het lang niet slecht. Negenentwintig punten en een negende plaats golden als een “uitstekend rapport”. Maar met een trainer als Waseige moest de lat hoger worden gelegd.
In 1974 beukten de Vieze Mannen de poort open naar Eerste Nationale. Voor één jaartje maar, want de ploeg ontbeerde maturiteit om er zich te handhaven. Maar in 1976 was het opnieuw raak.
En deze keer zou het verblijf bij de elite heel wat langer duren: zeven jaar meer bepaald.
Het absolute hoogtepunt van Winterslags geschiedenis situeerde zich in het seizoen 1980-1981. Onder leiding van ‘topcoach ‘ Robert Waseige, slaagden de rood-zwarten er in om als eerste Limburgse club een ticket voor de Uefa-cup te bemachtigen.
De Europese campagne van Winterslag kreeg historische allure doordat de Engelse grootmacht Arsenal uit deze Europese bekercompetitie uitgeknikkerd werd. Dat daarna Dundee United een maatje te groot bleek, werd met de glimlach aanvaard. De Genkse mijnclub had geschiedenis geschreven. De prijs voor deze stunt moest echter nog betaald worden. De grootste talenten verlieten de club en de ploeg was zijn stabiliteit kwijt.
In 1983 zakte KFC Winterslag opnieuw naar Tweede Nationale. Men had aan de Noordlaan echter van topvoetbal geproefd en dat smaakte naar meer. De portemonnee werd serieus opengetrokken om de plaats in Eerste Nationale direct te heroveren. Maar de verwachtingen werden niet ingelost. Het duurde pas tot in het seizoen 1986-1987 toen Winterslag de eindronde won om terug te promoveren naar de hoogste afdeling.
In het daaropvolgende seizoen is het ongemeen spannend en KFC Winterslag zich nipt handhaven in Eerste Nationale.
Op 21 april 1988 is de fusie met Thor Waterschei, dat op punt stond te degraderen naar Derde Klasse, een feit. KFC Winterslag verdwijnt, maar blijft toch voortbestaan onder het stamnummer 322 van
KRC Genk en kan daardoor het seizoen 1988-1989 aanvangen in Eerste Klasse.
Reeksen en eindrangschikking - 1923-1988
1923-1924 2de afdeling - 5de/5
1924-1925 2de afdeling - 4de/8
1925-1926 2de afdeling - 6de/9
1926-1927 2de afdeling - 5de/10
1927-1928 2de afdeling - 10de/10
1928-1929 2de afdeling B - 7de/9
1929-1930 2de afdeling B - 7de/11
1930-1931 2de afdeling B - 4de/12
1931-1932 2de afdeling - 9de/12
1932-1933 2de Provinciale - 5de/14
1933-1934 2de Provinciale - 8ste/14
1934-1935 2de Provinciale - 11de/14
1935-1936 2de Provinciale - 6de/14
1936-1937 2de Provinciale - 3de/14
1937-1938 2de Provinciale - 3de/13
1938-1939 2de Provinciale - 1ste/14
1939-1940 Noodcompetitie - 1ste/8
1940-1941 3-steden-Tornooi - 6de/8
1941-1942 Bevordering D - 6de/14
1942-1943 Bevordering A - 9de/16
1943-1944 Bevordering D - 15de/16
1944-1945 Noodcompetitie 1 - 8ste/8
1945-1946 Bevordering B - 7de/19
1946-1947 Bevordering A - 1ste/18 = Kampioen
1947-1948 1ste Nationale afd. B - 14de/16
1948-1949 1ste Nationale afd. A - 13de/16
1949-1950 1ste Nationale afdeling - 15de/16
1950-1951 Bevordering C - 7de/16
1951-1952 Bevordering D - 2de/16
1952-1953 3de Nationale afd. A - 14de/16
1953-1954 3de Nationale afd. B - 15de/16
1954-1955 Bevordering A - 12de/16
1955-1956 Bevordering D - 7de/16
1956-1957 Bevordering A - 7de/16
1957-1958 Bevordering D - 3de/16
1958-1959 Bevordering D - 8ste/16
1959-1960 Bevordering B - 14de/16
1960-1961 1ste Provinciale - 1ste/16 = Kampioen
1961-1962 Bevordering D - 2de/16
1962-1963 Bevordering C - 6de/16
1963-1964 Bevordering C - 1ste/16 = Kampioen
1964-1965 3de Nationale B - 3de/16
1965-1966 3de Nationale A - 7de/16
1966-1967 3de Nationale B - 14de/16
1967-1968 3de Nationale A - 12de/16
1968-1969 3de Nationale A - 12de/16
1969-1970 3de Nationale B - 10de/16
1970-1971 3de Nationale A - 12de/16
1971-1972 3de Nationale B - 1ste/16 = Kampioen (na dubbele testmatchen)
1972-1973 2de Nationale - 9de/16
1973-1974 2de Nationale - 5de/16
1974-1975 1ste Nationale - 20ste/20
1975-1976 2de Nationale - 1ste/16 = Kampioen
1976-1977 1ste Nationale - 11de/18
1977-1978 1ste Nationale - 9de/18
1978-1979 1ste Nationale - 10de/18
1979-1980 1ste Nationale - 8ste/18
1980-1981 1ste Nationale - 5de/18 en Uefa-ticket
1981-1982 1ste Nationale - 13de/18
1982-1983 1ste Nationale - 18de/18
1983-1984 2de Nationale - 8ste/18
1984-1985 2de Nationale - 3de/16
1985-1986 2de Nationale - 5de/16
1986-1987 2de Nationale - 2de/16 en promotie naar 1ste Klasse via eindronde
1987-1988 1ste Nationale - 15de/18
Zestien jaar lang resideerde FC Winterslag in de lagere regionen. In 1939 werd de deur naar het nationale voetbalpodium open gebeukt. Winterslag scoorde in dat seizoen niet minder dan 131 doelpunten en liet gerenommeerde clubs als Hasselt VV en Maeseyck achter zich. Daarna strooide de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) roet in het eten. In het seizoen 1940-1941 nam Winterslag omwille van de mobilisatie niet deel aan de competitie. Toch wonnen de rood-zwarten in die duistere dagen de zogenaamde noodcompetitie. Maar een jaar later waren de Vieze Mannen weer op post.
Stadion
De Noordlaan
Stadioncapaciteit: 18 000
Trainers
1948 - 1950 = Maurice Heelen
1950 - 1951 = Charel Beckers
1951 - 1953 = Eugène De Winter
1953 - 1955 = Maurice Heelen
1955 - 1957 = Robert Daniëls
1957 - 1960 = Rudolf Van Doren
1960 - 1967 = Maurice Heelen
1967 - 1968 = Robert Daniëls
1968 - 1969 = Fernand Deraedt, gevolgd door Jef Rutten
1969 - 1971 = Maurice Heelen
1971 - 1976 = Robert Waseige
1976 - 1977 = Staf Van Den Bergh
1977 - 1979 = Ernst Kunnecke
1979 - 1981 = Robert Waseige
1981 - 1982 = Mathieu Bollen, gevolgd door Vince Briganti
1982 - 1983 = Vince Briganti, gevolgd door Janus Kowalik
1983 - 1984 = Janus Kowalik
1984 - 1986 = Ned Bulatovic
1986 - 1987 = Albert Bers
1987 - 1988 = Ernst Kunnecke
Shirtsponsors
1969 - 1971 = Romy Pils
1971 - 1972 = Vennestraat
1972 - 1975 = Ford
1975 - 1978 = Yoko
1978 - 1979 = Yoko + Velda
1979 - 1981 = Velda Salons
1981 - 1983 = Drink Melk
1983 - 1986 = Eycken Meubelen
1986 - 1987 = Knauf
1987 - 1988 = Lucas
Verdienstelijke bestuursleden
1957 - 1988 = Michel Akkermans
1962 - 1988 = Maurice Smeets
1967 - 1979 = Gaston Bex
1970 - 1988 = Roger Huart
Voorzitters
1923 - 1924 = Theo Biesmans
1924 - 1941 = Jean De Noël
1941 - 1951 = Jules Germeaux
1951 - 1967 = Jozef Kindermans
1967 - 1973 = Robert Raes
1973 - 1980 = Paul Willems
1980 - 1988 = Jan Vandermeulen
